جهت اطلاع از دستگاه وکیوم تراپی روی آیکون مشاهده کلیک کنید...
مشاهدهسبد خرید شما خالی است.
بهبود زخم دیابتی یکی از چالشهای بزرگ برای افرادی است که با دیابت دست و پنجه نرم میکنند. زیرا وقتی شخصی دیابت دارد، ممکن است زخمهایش دیرتر خوب شوند. این امر می تواند خطر عفونت و پیشرفت سایر عوارض را افزایش دهد.
البته در مورد بهبود زخم دیابتی بهتر است بدانید که کسی که دیابت خود را به خوبی کنترل کند، می تواند سرعت بهبود زخمهایش را نیز افزایش دهد. به این ترتیب شانس ایجاد عفونت شدید هم کاهش پیدا میکند.
طبق آمار مرکز کنترل بیماری ها (CDC) تقریباً ۳/۳۰ میلیون نفر در آمریکا دچار دیابت هستند. در این میان بسیاری از این افراد عوارض ناشی از عفونت زخم را نیز تجربه می کنند.
از اولین نشانههای زخم پای دیابتی میتوان به تورم، قرمزی، درد و بوی بد از پا اشاره کرد.
بیشتر اوقات فرد دیابتی به دلیل نوروپاتی (اختلال حس) متوجه درد و یا وجود جسم خارجی تیز مثل میخ یا سوزن در پای خود نمیشود لذا زخم تشکیل شده عفونت میکند و از روی ترشحات آن بر روی جوراب یا کفش خود متوجه زخم پا میشود.
از دیگر علائم زخم پای دیابتی، بافتهای سیاه و زرد (نکروز و اسلاف) بر روی زخم هستند؛ که به علت مرگ بافتهای سالم بدنبال عفونت ایجاد میشوند و علائمی مثل ترشحات چرکی و بد بو و همینطور درد و التهاب در محل زخم دارند.پیشگیری از زخم پای دیابتی
پیشگیری و مراقبت از پا مهم ترین کاری است که یک فرد دیابتی باید انجام دهد.
بیماران دیابتی باید روزانه پاهای خود را به وسیله آینه یا کمک گرفتن از یک نفر معاینه کنند.
در صورت مشاهده هر گونه پینه و ترک پا از خود درمانی پرهیز و به کلینیک زخم مراجعه کنند.
روزانه پاهای خود را شستشو دهند و حتما لای انگشتان را خوب خشک کنند زیرا رطوبت باعث ایجاد قارچ لای انگشتان آن ها میشود.
پاهای خود را با کرم مرطوب کننده مانند اوره اوسرین چرب کنند زیرا خشکی پا احتمال ایجاد زخم را بالا میبرد.
به هیچ عنوان پابرهنه راه نروند و از جوراب های نخی رنگ روشن استفاده کنند.
ناخن های خود را به طور مرتب کوتاه کنند و ناخن ها را از ته نگیرند.
از نزدیک شدن به وسایل گرمایشی مثل شوفاژ و کرسی در روزهای سرد سال خودداری کنند.
همینطور قبل از قرار دادن پای خود زیر دوش آب، درجه حرارت آب را با دست خود چک کنند. زیرا ممکن است به دلیل نوروپاتی دمای واقعی آب را حس نکنند و دچار سوختگی شوند.
کفش مناسب برای بیماران دیابتی، کفش چرمی بند دار، دارای قاب محافظ برای انگشتان پا و حداکثر پاشنه 3سانتی متر میباشد.
همینطور این کفش باید فضای کافی برای حرکت انگشتان پا داشته باشد و تنگ نباشد.
افراد دیابتی برای تهیه این کفش باید به کلینیک های ارتوپدی فنی مراجعه کنند تا اسکن 3بعدی گرفته شده و کفش مخصوص برای آن فرد ساخته شود.
براساس درجه بندی واگنر، زخم های دیابتی به 6دسته زیر تقسیم میشوند:
زخم پای دیابتی درجه صفر: در این درجه هنوز زخمی ایجاد نشده اما بیمار های ریسک میباشد و احتمال ایجاد زخم پای دیابتی بسیار بالاست.
زخم پای دیابتی درجه 1: زخم سطحی که تا درم پیشرفته است.
زخم پای دیابتی درجه 2: زخم عمقی که تا لایه های زیرین اپیدرم پیش رفته و ممکن است تاندون یا استخوان مشخص باشد.
زخم پای دیابتی درجه 3: زخم عمیق همراه با آبسه و استئومیلیت (عفونت استخوان)
زخم پای دیابتی درجه 4: گانگرن انگشتان پا
زخم پای دیابتی درجه 5: گانگرن تمام پا
امروزه با توجه به پیشرفت های علمی، روش های درمانی گوناگونی برای درمان زخم پای دیابتی در دسترس است.
از جمله این روش ها میتوان به:
اشاره کرد.
درمان با وکیوم تراپی:
طول درمان زخم پای دیابتی بسته به وسعت زخم و شدت درگیری و رعایت کردن نکات پیشگیری توسط بیمار، می تواند چندین هفته و ماه طول بکشد.
هرچه زودتر درمان را شروع کنید درمان کم هزینه تر و طول درمان کوتاه تر خواهد بود.چه وقت به متخصص زخم مراجعه کنیم؟
در صورت مشاهده هرگونه پینه، تاول و زخم در پاهای خود در اسرع وقت به متخصص زخم مراجعه کنید و درمان زخم را جدی بگیرید.
اگر به فکر درمان نباشید، زخم ها میتوانند عفونی شوند و گانگرن در نواحی دیگر پاها گسترش پیدا کرده و در نهایت باعث قطع عضو و آمپوتاسیون شود.
به منظور دریافت مشاوره رایگان در خصوص درمان انواع زخم، زخم بستر، زخم پای دیابتی، سوختگی و … و همچنین نحوه استفاده از پانسمان و نوع پانسمان مورد نیاز خود میتوانید با ما تماس حاصل نموده و یا از طریق واتساپ به شماره 09905731040 با ما در تماس باشید.
نتیجه گیری
هنگامی که فرد مبتلا به دیابت است، زخمی که بهبود نیابد می تواند خطرناک تلقی شود. چشم انداز مثبت برای زخم هایی که به آهستگی خوب می شوند به درمان سریع و مدیریت موثر گلوکز بستگی دارد. افراد مبتلا به دیابت هنگام ایجاد زخم های جدی یا دردناک که بعد از چند روز بهبود نمی یابند، یا به نظر می رسد عفونی شده باشند، باید فوراً با پزشک معالج تماس بگیرند.
ترکیبی از درمان تهاجمی آنتی بیوتیکی، تمیز کردن زخم، برداشتن بافت مرده با جراحی و کنترل موثرتر قند خون میتاند کمک کننده باشد. اگر زخم به درمان پاسخ ندهد، ممکن است به قطع عضو نیاز باشد. بنابراین افراد باید قبل از ایجاد زخم اقدامات پیشگیرانه ای انجام دهند تا خطر عوارض ناشی از ترمیم زخم کاهش یابد.